دتکتور دودی (کاشف دودی)

در سیستم های اعلام حریق و اطفا حریق به طور کلی سه نوع دتکتور یا آشکارساز دودی،حرارتی،و دتکتور ترکیبی وجود دارد .

دتکتورهای دودی در مقابل دود و گردهای غلیظ حساس می باشند و زمانی که دود در مقابل حسگرها قرار بگیرند از طریق کابلهای ارتباطی به دستگاه مرکزی خبر میدهند. دتکتورهای دودی اعلام حریق بسیار سریع تر از دتکتور های حرارتی عمل میکنند. دلیل تفاوت در قیمت و فروش این محصولات نیز همین تفاوت دقت در آنهاست.

حساسیت آشکارسازهای دودی به طور معمول بر اساس درصد تیرگی بر متر (%obs/m) سنجیده میشود .براساس استاندارد انجمن سیستم های حفاظت از حریق بریتانیا سه نوع حساسیت با درصد های مختلف برای آشکارسازهای دودی تعریف شده است :

حساسیت معمولی :5%obs/m
حساسیت زیاد :2%obs/m
حساسیت خیلی زیاد : 0.8% obs/m

دتکتور های دودی از رایج ترین انواع آشکارسازهای اعلام حریق هستند که در چهار نوع

دتکتور یونیزاسیون (رادیو اکتیو)
دتکتور فتوالکتریک یا نوری
دتکتور لیزری (بیم دتکتور )
دتکتور استنشافی یا مکشی

مورد استفاده قرار میگیرند، که در میان آنها نوع فتوالکتریک یا نوری بیشترین استفاده را دارند .برخی آشکار سازها ی دودی دارای مکانیسم حرارتی نیز هستند. این نوع آشکارسازها برای تشخیص دود از ساختار آشکارسازهای نوری بهره میبرند و برای تشخیص گرمای حاصل از حریق مکانیسمی مشابه آشکارسازهای دمای ثابت دارند .

برای کارکرد بهتر سیستم های اعلام حریق آشکار سازهای دودی نباید به طور مستقیم در مقابل دریچه هوای رفت یعنی چیلر ها و کانال کولر قرار گیرند . تعویض جریان هوا تاثیر مستقیمی بر سطح تحت پوشش آشکارسازهای دودی دارد هر چه مقدار تعویض هوا بیشتر باشد ، سطح پوشش آشکارساز کمتر در نظر گرفته میشود. برخی آشکارسازهای دودی مجهز به دیودی هستند که روشن و خاموش بودن و یا زمان چشمک زدن آن میتواند بیانگر وضعیت آشکارساز باشد.

دتکتور دودی زتا